کیست‌های پیلار – علائم، علل، درمان و برداشتن

کیست پیلاری، که به عنوان تریشلم کیست نیز شناخته می‌شود، یک برآمدگی گرد پر از کراتین است که از غلاف ریشه خارجی فولیکول مو تشکیل می‌شود. این کیست‌ها گاهی اوقات با کیست‌های چربی یا اپیدرموئید اشتباه گرفته می‌شوند، اما تفاوت‌هایی بین آن‌ها وجود دارد. در حالی که کیست‌های پیلاری از غلاف ریشه خارجی مو نشأت می‌گیرند، کیست‌های چربی یا اپیدرموئید از نواحی دیگری از پوست منشا می‌گیرند.

حدود 10 درصد از جمعیت به کیست پیلاری مبتلا هستند. این کیست‌ها می‌توانند در هر نقطه از بدن ایجاد شوند، اما بیش از 90 درصد آن‌ها در پوست سر یافت می‌شوند. این کیست‌ها خوش‌خیم (غیر سرطانی) هستند و به ندرت بدخیم (سرطانی) می‌شوند.

این مقاله به بررسی کیست‌های پیلاری، علل ایجاد آن‌ها، ضرورت برداشتن آن‌ها و مراحل عمل جراحی برداشتن می‌پردازد.

کیست‌های پیلاری: احساس کیست‌های پوست سر

کیست یک توده زیر پوست است که دارای پوششی و محتوایی مایع یا نیمه‌جامد است. محتویات کیست‌های پیلاری از کراتین تشکیل شده و شبیه خمیردندان سفید است. کراتین پروتئینی است که مو، پوست و ناخن را می‌سازد و به حفظ آن‌ها کمک می‌کند.

کیست پیلار معمولاً به شکل یک برجستگی صاف، گرد و سفت است که قابل حرکت می‌باشد و یک سوراخ کوچک روی سطح کیست وجود دارد. نودول‌های کیست پیلار معمولاً بین 0.5 تا 5 سانتی‌متر قطر دارند. ممکن است چندین کیست وجود داشته باشد یا فقط یکی. آن‌ها معمولاً دردناک نیستند، اما اگر ملتهب شوند، ممکن است دردناک شوند.

کیست پیلار در مقابل کیست اپیدرموئید

کیست‌های اپیدرموئید و کیست‌های پیلار بسیار شبیه به هم هستند، اما تفاوت‌هایی دارند. تفاوت اصلی بین این دو نوع کیست در این است که در زیر میکروسکوپ، پوشش داخلی کیست اپیدرموئید شبیه اپیدرم (لایه بیرونی پوست) است، در حالی که پوشش داخلی کیست پیلاری از سلول‌هایی مانند سلول‌های ریشه مو تشکیل شده است.

از جمله تفاوت‌های دیگر می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• مکان: کیست‌های پیلار معمولاً در پوست سر یافت می‌شوند، در حالی که کیست‌های اپیدرموئید به طور معمول در صورت، گردن و تنه بدن دیده می‌شوند.
• نقطه مرکزی: کیست‌های اپیدرموئید دارای یک نقطه مرکزی هستند، در حالی که کیست‌های پیلاری نقطه مرکزی ندارند.
• منشأ: کیست‌های اپیدرموئید از اپیتلیوم یا ریشه مو نشأت می‌گیرند، در حالی که کیست‌های پیلاری از غلاف بیرونی ریشه مو منشا می‌گیرند.
• دیواره کیست: دیواره کیست اپیدرموئید نازک و مستعد پارگی است، در حالی که دیواره کیست پیلاری ضخیم است و به راحتی پاره نمی‌شود.
• لایه دانه‌ای: کیست‌های اپیدرموئید دارای لایه دانه‌ای هستند، در حالی که کیست‌های پیلاری این لایه را ندارند.

چرا کیست پیلار ایجاد می‌شود؟

کیست‌های پیلار زمانی ایجاد می‌شوند که کراتین در منافذ پوست انباشته می‌شود. این انباشت، خروج ترشحات غدد چربی را مسدود کرده و باعث انباشته شدن بیشتر کراتین می‌شود. زنان در میانسالی بیشترین گروهی هستند که به کیست پیلار مبتلا می‌شوند. این کیست‌ها ممکن است به صورت اتفاقی ظاهر شوند، اما در برخی خانواده‌ها نیز ارثی هستند.

افرادی که از نظر ژنتیکی مستعد ابتلا به کیست پیلار هستند، معمولاً در سنین پایین به این بیماری مبتلا می‌شوند و اغلب چندین کیست را به طور همزمان دارند.

آیا کیست‌های پیلار همیشه باید برداشته شوند؟

کیست‌های پیلار نیازی به برداشتن ندارند مگر اینکه ایجاد مشکل کنند. اگر مشکلی برایتان ایجاد نمی‌کنند، رها کردنشان اشکالی ندارد. با این حال، ممکن است مشکلاتی مانند التهاب، پارگی، عفونت یا کلسیمی شدن پیش بیاید.

عمل برداشتن کیست‌های پیلار

روش‌های جراحی برای درمان کیست پیلار به دو روش انجام می‌شوند:

1. برش و بیان: با استفاده از یک پانچ جراحی، برشی ایجاد می‌شود و محتویات کیست خارج می‌شود و دیواره کیست برداشته می‌شود.
2. خارج کردن چشم: تمام کیست بدون برش به طور کامل برداشته می‌شود.

جدول معرفی کیست‌های پیلار

خلاصه

کیست‌های پیلار برآمدگی‌هایی پر از کراتین هستند که معمولاً روی پوست سر تشکیل می‌شوند و از غلاف خارجی ریشه مو سرچشمه می‌گیرند. این کیست‌ها معمولاً نیازی به برداشته شدن ندارند مگر اینکه مشکل ساز باشند. جراحی برای برداشتن کامل کیست موثرترین راه برای جلوگیری از بازگشت آن است. هرگز کیست را خودتان نترکانید یا تخلیه نکنید و همیشه به یک کلینیک زخم مراجعه کنید.